معصومه سپهری، متولد زمستان 1353 در شهر تبریز است. در دانشگاه‌های تبریز و علامه طباطبایی تهران در رشته فلسفه تحصیل کرده است. از نوجوانی اهل مطالعه و نوشتن بوده و به صورت اتفاقی به وادی ادبیات جنگ و پیاده‌کردن نوارهای مصاحبه رزمندگان وارد شده است. سال 74 نگارش خاطرات مهدی‌قلی رضایی به وی پیشنهاد شد که آن را با شوق پذیرفته و ساکن سرزمین ادبیات شد! آن کار بعدها نام «لشکرخوبان» به خود گرفت. سال 77 با معرفی آقای رضایی با یکی از جانبازان بی‌ادعای جنگ تحمیلی، دکتر ایوب نصیر‌اوغلی پیمان زندگی بست. ایشان یکی از غواصانی بوده که شرح حالشان را در لشکر خوبان ‌نوشته شده است. در پانزده‌سالگی مجروح و قطع نخاع شده بودند و به هنگام ازدواج تازه از مقطع دکترای پزشکی عمومی فارغ‌التحصیل شده بودند. سپهری عل‌یرغم دشواری‌های زندگی خاصی که دارد، همسرش را بهترین حامی و مشوق در ادامه کار ادبی و تحصیلش می‌داند.^[1]

ایشان حدود 13 سال در مطبوعات محلی و موسسات فرهنگی تبریز به‌عنوان گزارش‌گر، خبرنگار، عکاس و مصاحبه‌گر قلم زده‌است و چند سال نیز مدیر مسئولی هفته‌نامه محلی «آذرپیام» بوده است. اما سال‌هاست که به‌طور جدی کار تحقیق و نگارش را انجام می‌دهد. کتاب «لشکر خوبان» را در سال 84 چاپ کرد که سال بعد در جشنواره کتاب سال دفاع مقدس (1385) برگزیده شد و سال 88 افتخار بزرگی کسب کرد و اثر ممتاز جشنواره ربع قرن کتاب دفاع مقدس در بخش خاطرات دیگرنوشت شد. کتاب دوم وی به نام «نورالدین پسر ایران» در سال 90 چاپ شد و با توجه و یادداشت تمجیدآمیز مقام معظم رهبری به سرعت در جامعه تبلیغ و منتشر شد. مهر ماه سال 91 هم تقریظ ارزشمند مقام معظم رهبری بر کتاب لشکر خوبان منتشر شد که تعابیر بی‌نظیری درباره کتاب به کار برده‌ بودند. «آقا» در دیداری با تعدادی از رزمندگان لشکر عاشورا، تعبیر «جهاد فی سبیل الله» را در مورد دو کتاب سپهری به کار بردند. سپهری اینک در کنار درس، مشغول پروژه‌هایی از جمله تهیه کتاب زندگی شهدای دانشجو است.