محمود اعتمادزاده در بیست و سوم دی ماه سال 1293 شمسی در شهر رشت به دنیا آمد. آموزش ابتدایی را در رشت، سه سال اوّل متوسطه را در مشهد و سه سال آخر متوسطه را در تهران ادامه داد. در سال 1311 جزو دانشجویان اعزامی ایران به فرانسه رفت و تا دی ماه 1317 در فرانسه ماند. زبان فرانسوی را آموخت و از دانشکدهٔ مهندسی دریائی برست (Brest) و دانشکدهٔ مهندسی ساختمان دریائی در پاریس گواهی نامه گرفت.پس از بازگشت به ایران به نیروی دریائی پیوست. با درجهٔ ستوان دوم مهندس نیروی دریائی در خرمشهر مشغول به کار شد. دو سال بعد به نیروی دریائی در بندر انزلی منتقل شد و ریاست تعمیرگاه این نیرو به عهده اش گذاشته شد.در چهارم شهریور 1320در جریان اشغال ایران و بمباران در بندر انزلی زخمی برداشت که منجر به قطع دست چپ اوشد چون افسر بودن مانع فعالیتهای ادبی و سیاسی او بود، از آن شغل استعفا داد.در تقابل با فشار تنگدستی و تنگناهای تأمین زندگی خانواده، به کار ترجمه پرداخت. از آن پس تا آخر عمر زندگی او به فعالیت سیاسی و اجتماعی و به ترجمه و نویسندگی گذشت.شهرت وی از زمان ریاست کانون نویسندگان آغاز شد. به آذین فعالیتهای ادبی خود را از سال 1320، دورانی که قهرمان مجروح دوران جنگ بود، با انتشار داستان های کوتاه خود آغاز کرد. نوشته ها و داستان های کوتاه بیشتری در طول سالیان پسین به رشته تحریر درآورد و با ترجمه آثار بالزاک و شولوخوف و نگارش خاطرات و تجربیاتش از زندان های دهه 1350، به حیات ادبی خود ادامه داد.به آذین، روز چهارشنبه 10 خرداد 1385 بر اثر ایست قلبی در بیمارستان آراد تهران درگذشت.سرانجام در بهار1323، به گفتهٔ خودش «رشتهٔ توان فرسای خدمت نظامی از گردنش باز شد» و به وزارت فرهنگ منتقل شد. سال هائی را به تدریس خصوصی زبان فرانسوی، تدریس ریاضی در دبیرستان ها و کار در کتابخانهٔ ملی در دایرهٔ روزنامه ها و مجلات گذراند. چند هفته ای هم در دورهٔ وزارت دکتر کشاورز، در سال 1325، سمت معاونت فرهنگ گیلان به عهده اش بود.