آیت الله محی الدین حائری شیرازی

محمدصادق حائری شیرازی (1315-1396ش) از روحانیون فعال در انقلاب اسلامی ایران و از اساتید اخلاق حوزه علمیه قم بود. محی الدین حائری شیرازی در دوره اول مجلس شورای اسلامی و نیز دوره اول، دوم و چهارم مجلس خبرگان رهبری به نمایندگی از مردم شیراز حضور داشت و با شهادت سید عبدالحسین دستغیب از سوی امام خمینی به امامت جمعه شیراز منصوب شد. آیت الله بروجردی، آیت الله سید محمد داماد و امام خمینی رضوان الله علیهم اجمعین از اساتید ایشان در حوزه علمیه قم بوده‌اند و از این میان سهم تأثیرپذیری ایشان از مرحوم امام به بیان خود ایشان به خصوص در عرصه‌ی سیاست بیش از دیگران بوده است؛ در بحث اخلاق و عرفان نیز ایشان بیشترین تأثیر را از حاج اسماعیل دولابی و آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیهما، دو تن از شاگردان سلوکی برجسته‌ی آیت الله محمدجواد انصاری همدانی گرفتند.مرحوم حائری در مجلس خبرگان پس از درگذشت امام خمینی رضوان الله علیه به عنوان اولین مخالف شورایی شدن رهبری سخنرانی کرد.رهبر معظّم انقلاب در پیامی که به مناسبت رحلت ایشان صادر کردند از ایشان با عناوینی نظیر عالِمی متفکر و ربانی، روحانی با اخلاص، اهل معرفت و سلوک و مؤثر در ترویج معارف اسلامی، قرآنی و انقلابی یاد کردند.بسیاری از اندیشمندان و بزرگان، مطالعه‌ی آثار عمیق و خوش‌خوان ایشان را توصیه کرده‌اند. تسلط کم‌نظیر ایشان بر علوم جدید و تجربیات گسترده‌ی علمی و اجرایی ایشان، بیان حکمی و قدرت شگفت‌آور ایشان در استفاده از تمثیل برای ایفاد معنا باعث شده تا آثار ایشان جزو بدیع‌ترین و خوش‌خوان‌ترین کتاب‌های حوزه‌ی دین و اندیشه باشد.ضمن اینکه تسلط به زبان‌های انگلیسی و فرانسه و عربی و نیز بهره‌ی وافر ایشان از توان بهره‌گیری از ادله‌ی عقلی و پذیرای فطرت باعث شد تا بیان و قلم ایشان مخاطبان فراوانی از بیرون حوزه‌ی اسلام و حتی بیرون از حوزه‌ی دین داشته باشد.