مرحوم استاد شیخ علی صفایی حائری معروف به (عین - صاد) اندیشمندی فرهیخته و نویسنده‌ای توانا و دردآشنا و عارفی سالک، فرزند مرحوم حاج شیخ عباس صفایی حائری و نوه‌ی آشیخ محمد علی صفایی حائری در شهر مقدس قم، در سال 1330 دیده به جهان گشود.پس از سپری نمودن دوران کودکی و با گذراندن دوره‌ی دبستان و اتمام کلاس ششم نظام قدیم آن دوره، در سنّ سیزده سالگی شروع به تحصیل علوم دینی و حوزوی نمود.دروس سطح حوزه را در مدت زمان کوتاهی شاید حدود سه سال و خورده‌ای به اتمام رسانید و در این قسمت از اساتیدی بهره جست که عبارتند از:حاج آقا رضا سلطانی استاد قرآن و قسمتی از صرف و نحو که به مدت یک تا دو سال از ایشان استفاده کرد.حاج آقا مهدی بیگدلی و حاج شیخ حسن منتظریان و آقایان باکوئی و جلیلی و فشارکی از اساتید ایشان در قسمت ادبیات به شمار می‌رفتند.منظومه‌ی سبزواری را نزد آقای بنی‌فضل و معالم را نزد آسید محسن حسابه‌ای و قوانین را نزد آقای اعتمادی آموخت.کتاب لمعه را نزد آقایان فاضل هرندی و آمیرزا ابوالفضل موسوی تبریزی و شهید محراب آیة اللَّه مدنی تملذ کرد.رسائل را نزد آسید مهدی روحانی و آقای سبحانی تحصیل نمود.و آشیخ نصرت اللَّه بناروانی و فاضل قفقازی از اساتید کتاب مکاسب ایشان بودند.و در نهایت هم کفایه را نزد اساتیدی چون آقایان فاضل و ستوده و میرزا حسین نوری فرا گرفت.در قسمت خارج حوزه از آقایان شیخ مرتضی حائری و محقق داماد، به مدت کمی استفاده کرد. به نقل از خود استاد، عمده‌ترین و بزرگترین آموزگار ایشان در این قسمت، مرحوم پدرشان بودند که از ایشان بهره‌ها بردند و استفاده‌ها کردند. و خارج طهارت و صلاة و صوم و زکات و خمس و حجّ و ضمان و اجاره و مقداری از نکاح و بیع را نزد ایشان فراگرفتند.