نام اصلی او سیده زهراست ولی به گفتهٔ خودش، در شناسنامه به اشتباه سیده زهره عنوان شده‌است. سیده زهرا در سال 1342 در شهر بندری بصره در جنوب عراق در خانواده‌ای کُرد به دنیا آمد. پدر و مادرش از کردهای اهل ایران بودند که در سال 1330 از منطقۀ کُردنشین زرین‌آباد دهلران در استان ایلام به شهر بندری بصره در عراق مهاجرت کرده‌بودند. زهرا فرزند دوم از شش فرزند خانواده بود. پدرش سید حسین حسینی، از طرفداران سید محسن حکیم و سید حسین طباطبایی بروجردی بود. وی به علت فعالیت‌های سیاسی‌اش بارها در استخبارات عراق بازداشت و شکنجه شد.سیده زهرا در سال 1347، هنگامی که 5 سال داشت به همراه خانوادۀ خود به ایران آمدند و در خرمشهر ساکن شدند. پدرش پس از مدت‌ها بیکاری و سرگردانی، به عنوان رفتگر در شهرداری استخدام شد. زهرا پس از گذراندن کلاس پنجم به دلیل مختلط بودن کلاس‌های درس و به خواست پدر ترک تحصیل کرد. به دلیل مذهبی بودن خانواده و بالاخص پدرش، وی با اعتقاداتی مذهبی بزرگ شد.هنگامی که جنگ ایران و عراق رسماً آغاز شد او هفده ساله بود. با توجه به وضعیت وخیم بیمارستان‌ها و کشته شده‌ها برای کمک به بیمارستان رفت اما زمانی نگذشت که خود را در غسال‌خانه جنت آباد یافت. به گفتهٔ خودش کنجکاوی درونی‌اش به او کمک کرد که در این کار جا نزند و ادامه دهد.پدر و برادر بزرگش در نخستین روزهای جنگ کشته‌شدند و برادر کوچکترش مجروح شد. خود وی هم در این جریان با اصابت ترکش به دست و نخاعش، در 20 مهر 1359 مجروح شد