آیت الله عبدالکریم حق‌شناس

مرحوم آیت الله عبدالکریم حق‌شناس (1298-1386ش) از عارفان و اساتید اخلاق تهران بود. ایشان به واسطه‌ی شاگردی نزد آیت الله سید علی مفسر (که از شاگردان سید احمد کربلایی (که شاگرد ملاحسینقلی همدانی و استاد آقای سید علی آقای قاضی بودند)) و آیت الله شیخ ابراهیم امامزاده زیدی که از شاگردان ملاحسینقلی همدانی بودند فضای سلوکی نحله‌ی عرفانی نجف را داشتند ضمن اینکه از محضر بزرگانی چون آیت الله محمدعلی شاه‌آبادی (استاد عرفان و فلسفه امام خمینی) آیت الله بروجردی و خود حضرت امام و بزرگانی دیگر نیز بهره‌ی فراوان بردند. مرحوم حق‌شناس در خصوص علت هجرت به تهران از قم به دستور آیت الله بروجردی و بعد از رحلت شیخ محمدحسین زاهد چنین بیان داشته‌اند: «بازگشت به تهران برای من بسیار گران بود، قم برای من محل پیشرفت و ترقی علمی و عملی بود، و به هیچ وجه میل به آمدن به تهران را نداشتم. با امام رضوان الله علیه مشورت کردم و ایشان فرمود: وظیفه است، باید بروید، عرض کردم: شما چرا نمی‌روید؟! ایشان می‌فرمایند: به جدّم قسم اگر گفته بودند: روح الله بیاید من می‌رفتم‌.»ایشان در بازگشت به تهران برای حل مشکلات دینی و امور شرعی در مسجد امین‌الدوله حضور می‌‌یابد و تا پایان عمر در جهت تربیت اخلاقی جوانان، اهل علم، طلاب و کسبه فعالیت می‌نمایند. ایشان جوانان و کسبه‌ی مسجد امین الدوله را بعد از رحلت آیت الله بروجردی به تقلید از حضرت امام تشویق می‌کنند و همین مجموعه هسته‌ی مرکزی حزب مؤتلفه‌ی اسلامی و اولین یاران و همراهان مخلص امام از قشر کسبه و بازاریان را تشکیل می‌دهند.توان علمی بالا، شاگردی در نزد اهل معنا، ارتباط متواضعانه و نزدیک با اقشار مختلف مردم به ویژه کسبه و جوانان باعث شده تا آثار به جامانده از ایشان در زمینه‌ی اخلاق و سلوک بسیار خواندنی و راهگشا و دل‌نشین باشد.