آیت الله سید علی خامنه‌ای

آیت الله سید علی خامنه‌ای، رهبر حکیم و فرزانه‌ی انقلاب اسلامی، در فروردین‌ماه سال 1318 شمسی در مشهد مقدس چشم به جهان گشود.شخصیتی که از دوران نوجوانی و جوانی، به شکل چند بعدی رشد کرده است،‌ با علاقه‌ی وافر به ادبیات با بسیاری از شعرا و نویسندگان برجسته‌ی دوران خود در انجمن‌های ادبی ارتباط داشته است. شخصیتی که با جدیّتی مثال‌زدنی دروس حوزوی را پی‌گیری کرده و در کنارش مبارزات سیاسی درخشانی نیز داشته و در عین حال، از بُعد معنوی خویش نیز نه تنها هرگز غافل نبوده، بلکه اهتمام ویژه داشته، تا جایی که از کتاب تذکرة المتقین به عنوان یکی از انیس‌هایش در دوران ساواک یاد می‌کند. شخصیتی که با جاذبه‌ی فوق‌العاده‌اش تعاملی کم‌نظیر در تبعیدگاه‌های خود ایرانشهر و جیرفت با مردمانش داشته، با کفایت و تدبیر خود، اعتماد بنیانگذار انقلاب را جلب کرده و مهمترین پست‌ها را نظیر عضویت در شورای انقلاب و شورای عالی جنگ و نماینده‌ی ایران در دوران دفاع مقدّس برعهده داشته و با اقبال کم‌نظیر مردم، رئیس جمهور کشور شده و با کوله‌باری از تجربه در عرصه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، نظامی، علمی، دینی، و حتی اقتصادی و ورزشی و هنری و... به عنوان دومین رهبر جمهوری اسلامی ایران برگزیده شد.ایشان شخصیتی کم‌نظیر است که در ابعاد متنوع و متکثر صاحب‌نظر است؛ به عنوان چند نمونه‌ی کوچک، در حوزه‌ی شعر و ادبیات، در حوزه‌ی قرآن (از انواع قرائات گرفته تا انواع تفسیرها و...) در حوزه‌ی زبان‌های عربی و پارسی، تسلطی حیرت‌آور دارد، شخصیتی که از حیث سیاسی دشمنانش از اسرائیل و آمریکا و انگلیس و حکومت‌های مرتجع عربی می‌گویند او کورش زمان است و ایران را مقتدرانه در عرصه‌های مختلف به پیش می‌برد؛ شخصیتی که از حیث جامعه‌شناسی و تاریخ کوفی‌عنان، دبیرکل غنایی وقت سازمان ملل می‌گوید اطلاعاتی که او از غنا داشت من که غنایی و از علاقه‌مندان ویژه به تاریخ و فرهنگ غنا هستم نداشتم؛ شخصیتی که هم‌سلولی ضد انقلابش در زمان شاه وقتی از او می‌پرسند او چه جور شخصیتی دارد، می‌گوید ماه! شخصیتی که سطح مطالعه‌اش حیرت‌آور است، شخصیتی که دشمنانش او را شخصیتی بسیار باهوش معرفی می‌کنند، شخصیتی که ضد انقلاب و منتقدانش اقرار کرده‌اند که حتی یک نقطه‌ی خاکستری در زندگی اقتصادی‌اش نمی‌شود یافت؛ کسی که از حیث معنوی چنان است که هوشنگ اسدی کومونیست که هم‌سلولی‌اش در زندان ساواک بود از عبادتش بسیار متأثر می‌شود، کسی که بنیانگذار انقلاب او را شخصیتی بی‌نظیر معرفی می‌کنند، شخصیتی که آیت الله بهجت، آیت الله فاطمی‌نیا، آیت الله ناصری، آیت الله حسن‌زاده‌ی آملی و بسیاری دیگر از علمای ربّانی، جایگاه معنوی ایشان را بسیار رفیع و ستودنی معرفی می‌کنند؛ شخصیتی که از حیث مدیریت کلان، دشمنانش اقرار کرده‌اند بیش از 30 سال است در انبار باروت منطقه، ایران را در امنیت به گونه‌ای پیش برده که دشمنانش همگی از 30 سال قبل تا کنون یا نابود شده‌اند یا بسیار ضعیف‌تر شده‌اند و ایران بالعکس در این 30 سال بسیار قوی‌تر شده است.چنین شخصیتی با این جامعیت بی‌نظیر و صاحب‌نظر و صاحب‌تجربه بودن در عرصه‌های متنوّع، قطعاً آثار شفاهی و مکوتبش می‌تواند راهگشا و شنیدنی و خواندنی باشد. در ذیل برخی از مهمترین منابع که یا برگرفته از بیانات ایشان است و یا آثار قلمی خود ایشان است اجمالاً معرفی می‌شود:شب ظلمانی شاهنشاهی (بیانات مدوّن شده‌ی ایشان در خصوص تأثیر‌های مخرّب و متنوّع دوران شاهنشاهی در ایران از آغاز تا پایان پهلوی (با تمرکز بیشتر بر دوران قاجار و به خصوص پهلوی) و تفاوت سلطنت با ولایت از منظر اسلام در ساحت‌های نظری و عملی)طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن (اثر قلمی ایشان است که در آن مباحث ضروری دین حداکثری! از نگاه مقام معظّم رهبری حفظه الله بیان شده است، نمایانگر نگاه بسیار عمیق، دقیق، مبنایی، متقن و بدیع ایشان به مفاهیم دینی است)صلح امام حسن (علیه‌السلام) (از معدود آثار تحلیلی و تفصیلی است که درباره زندگانی امام حسن مجتبی(ع)، موقعیت سیاسی او و شرایط صلح امام با معاویه سخن گفته است. این اثر نوشته آیت الله شیخ راضی آل یاسین است و به همّت حضرت آیت الله العظمی خامنه ای به فارسی ترجمه شده است)انسان 250 ساله (این کتاب بیانگر نوع نگاه رهبر معظّم انقلاب به زندگی سیاسی مبارزاتی ائمه علیهم السلام است که وحدت رویه‌ای مبتنی بر اصول ثابت را در مشی سیاسی ائمه هدی علیهم السلام تبیین می‌کند)مجموعه‌ی بیان قرآن (مباحث تفسیری رهبر معظّم انقلاب در خصوص برخی سوره‌های قرآن کریم است با رویکردی منحصر به فرد از سوی ایشان، سورهایی نظیر تغابن، مجادله، حمد، بقره و...)