اکبر صحرائی (زاده 1339 در شیراز) نویسنده معاصر ایرانی است. او با رمان حافظ هفت برگزیده جایزه ادبی جلال آل احمد و سه دوره نیز برنده جایزه کتاب سال دفاع مقدس شده‌است. وی دانش‌آموخته رشته مدیریت دولتی است. صحرایی سال 1365 داستان‌نویسی را آغاز کرده‌است. صحرائی نویسندگی را با شهریار مندنی پور آغاز کرده‌است. جنگ مسیر زندگی حرفه ای صحرایی را تعیین کرد و دغدغه نگارش خاطرات خود و دوستانش در این دوران او را در مسیر نویسندگی قرار داد. او در این خصوص می‌گوید: «با نوشتن خاطرات خود و دوستان دوران جنگم خود را التیام می‌دهم! حس غریبی دارم، حس می‌کنم به دوستان رفته‌ام مدیونم. دوستانی که در یک شب مقاومت و جنگ در جزیرهٔ مجنون 12 نفرشان را از دست دادم. نوشتن خاطرات آن روزها را هرگز فراموش نمی‌کنم.»
نگارش مجموعه داستان «کانال مهتاب» در سال 1378 و کتاب «هزار و نه» در سال 1379 اولین تجربیات حرفه ای او در دنیای ادبیات است. صحرایی در سال 1382 به عرصه ادبیات کودک و نوجوان نیز گام گذاشت و با کتاب «خمپاره‌های خواب آلود» توانست خود را در این ژانر معرفی کند. او پس از موفقیت‌های متعدد با این کتاب، آثاری همچون «کاش کمی بزرگ‌تر بودم» در سال 1386، «شمشاد و آرزوی چهارم» در سال 1387 و داستان طنز «معمای کانال ماهی» 1388 این نویسنده را در حوزه ادبیات کودک و نوجوان تثبیت کرد.
او در سال 1389 به رمان حافظ هفت را بر اساس سفر سید علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران به شیراز نگاشت که برای آن در سال 1391 جایزه ادبی جلال آل احمد را کسب کرد.
اکبر صحرایی از سال 1385 نگارش داستان‌های طنز در حوزه دفاع مقدس پرداخت و که چندگانه «دار و دسته دارعلی» موفق‌ترین کتاب او در این زمینه است. شخصیت اصلی این کتاب فردی واقعی در جبهه‌های جنگ به نام «دار علی» است که صحرایی او را ملانصرالدین یا بهلول جبهه توصیف می‌کند. صحرایی درباه این کتاب می‌گوید: این شخصیت را ساختم و بارور کردم و سوژه‌ها را به بدنه این شخصیت تزریق کردم. در گام اول یک جلد و در گام بعد مجموعه 7 جلدی «دار و دسته دارعلی» منتشر شد.
او پس از نگارش این کتاب به سوژه ای بکر برخورد که آن را در قالب کتاب دوجلدی با عنوان «سنگر علاف‌ها» منتشر کرده‌است. او دربارهٔ این اثر خود گفته‌است: «به سوژه «سنگر علاف‌ها» برخوردم؛ سنگری که نیروها در آن پیش از عملیات دپو شده و بیکار بودند تا هنگام حمله‌ها از آنها استفاده شود. این گروه پیش از عملیات بیکار بودند. برای گذران روزها دست به طنازی‌هایی می‌زدند یا به نوعی سر به سر دیگران می‌گذاشتند.»
این نویسنده در سال 1398 رمان کتیبه ژنرال را که به گفته خودش 5 سال برای نگارشش تحقیق کرده و آن را جنگ و صلح خود توصیف کرده، نگاشت. صحرایی در این کتاب دو جلدی با عناوین «قصرالدشت» و «قمحانه» علاوه بر نوشتن از زندگی سردار عبدالله اسکندری که در سوریه کشته شد، به روایت شش دهه از تاریخ معاصر ایران هم پرداخته‌است. او با این کتاب نامزد دریافت جایزه قلم زرین در سال 1399 نیز شد.